Round Up 2017 met onder andere Soul Scratch en Tanika Charles

Elk jaar komen er legio platen uit en ik heb nooit de tijd om al die platen stuk voor stuk te bespreken via een uitgebreide recensie. Normaal kies ik er dan ook voor om het eind van het jaar met een round up alle overgebleven platen kort te bespreken. Dat ga ik dit jaar anders doen, door het ongeveer per kwartaal met jullie te delen en daarom bij deze de korte impressies.

Soul Scratch – Pushing Fire
Afbeeldingsresultaat voor Soul Scratch - Pushing FireHet Amerikaanse Soul Scratch brengt samenvattend straight up funk. De ene keer met vocalen en dan weer zonder, maar nooit ver weg van de grootheid James Brown. Vooral het begin van deze plaat is erg fijn met Pacified en Look How Far We’ve Come. Verder blaast het gewoon lekker weg en wordt het nooit vervelend. Een fijn funk plaatje voor in de zon.

Leuca – Soul[o]
Afbeeldingsresultaat voor Leuca - Soul[o]Eigenlijk valt alleen de door blazers gevulde titeltrack echt op. Verder is het een combinatie van zang en rap dat je hoort, waarbij de zang toch echt een stukje beter is dan rap. Helaas zit alles verder in middelmatige songs verpakt, waardoor het als geheel niet kan boeien. Op die titeltrack na dus.

Tanika Charles – Soul Run
Afbeeldingsresultaat voor Tanika Charles - Soul RunIn de bekende lijn van zangeressen met een krachtige stem met een soulband er achter. Allemaal willen ze graag Sharon Jones achterna, maar geen lukt het vooralsnog. Ook Tanika Charles niet met een degelijk album vol songs van het bekende vintage-soul-recept. Zit prima in elkaar, maar verrast nergens. Te weinig variatie om echt te beklijven.

Bishop Briggs – Bishop Briggs
Afbeeldingsresultaat voor Bishop Briggs - Bishop BriggsBleek uiteindelijk toch meer poppy dan R&B te zijn. Een zangeres die er vaak veel energie in legt, maar zich ook teveel overschreeuwt. Daardoor ben je het vocaal snel zat en dan komt het probleem om de hoek kijken dat het productioneel allemaal niet heel boeiend is.

Anik Khan – Kites
Afbeeldingsresultaat voor Anik Khan - KitesEen album vol jatwerk. Van teksten van Craig David, tot aan samples die te slecht worden in gezet. Te vaak een slechte combi van rap, reggae en dance die mij in ieder geval helemaal niet kan interesseren. Origineel is het niet en lijkt te richten op makkelijk scoren met herkenbare geluidjes. Maar als je dat wilt dan moet je toch echt met betere kwaliteit komen.

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.